“When your reality is not seen or known, that is the trauma.”
Bessel V.D.Kolk
Küçük çocuk anne ve baba tarafından görülmek, fark edilmek, kendisi olduğu için kabul görmek ister. En temel ihtiyaçlarından bazılarıdır bunlar. Çocuğun değeri desteklenmediği zaman, ihtiyaçları karşılanmadığı zaman ebeveynlerle bağ kurmak adına kendi değeri ile olan bağını koparır ve sanki içinde boşluk hissettiği bir delik oluşur. Hayat boyu bu boşluğu doldurmaya çalışır. Ünvan, başarı, bağımlılık, maddeye düşkünlük… Övgü ve onay almak, değer verilmek, görülmek ister. Çocuk hayatla baş edebilmek için bazı stratejiler oluşturur. Görünmez olmak adaptasyonlardan biridir aynen görülmek için sürekli ortada olmayı seçen gibi.
“It is a joy to be hidden and disaster not to be found.”
Winnicott
Bu hafta çocukken bir dolabın içine saklanarak birinin onu özlemesini ve bulmasını beklediğini tüm açık kalbiyle anlatan birini dinledim. Dolabın içine girmedim ama görünmez oldum… Hayatı algılama şeklim ve kendi deneyimim beni saklanmaya, böylelikle daha güvende hissedeceğime inandırdı. Bu süreçte çok sabırlı olmayı öğrendim. İnsanları gözlemlemeyi ve çok iyi dinlemeyi öğrendim, cevap vermek için değil anlamak için dinledim. Odanın içinde; sanki yokmuşum gibi, hava gibi olmayı öğrendim. Daha sonraları yaşamak için havaya ihtiyaç olduğunu idrak ettim… Bir süredir dinleme becerim şefkatle ve kırılgan olmaya izin vererek kendi sesini bulmayı öğreniyor. Bu süreci sevgiyle, anlayışla, şefkatle birbirimizi sarmalayabildiğimiz “sangha” bir topluluğun içinde geçirmenin şükrüyleyim.
“Reclaiming our reality, my resilience comes from every person who believed in me. We keep moving, we keep blooming one breath at a time and through the mud we rise.’’
Michelle Esrick
“Bırak gözyaşların aksın… Kadınların çok yorgun hissetmelerinin sebeplerinden biri her şeyi bir arada tutmak ve yolunda gitmesini sağlamak için çok efor sarf etmeleridir. Acıyı ve tüm duyguları bastırıp iyi görünmek, gözyaşlarını yutmak için çok enerji harcarız. Bırak gözyaşları aksın. İster yalnızken, ister arabanda, ister odanda, ister duşta veya yoga matında… bırak aksın. Yaralı olma halinin sana fısıldama şeklidir ağlamak. Kendine tekrar hissedebilme izni ver. Kızgınlık, pişmanlık, korku, yas… ne varsa. Şefkatle kendini teyit etme şeklidir. Sen önemlisin. Orada ağlanmamış yaşlar var. Kayıp ve korkmuş olan küçük kızın yaşları, kabul görmediğini algılamış ve yalnız hisseden ergen kızın yaşları, hayatının birçok evresinde çok zorlanmış ve yalnız hissetmiş kadının yaşları… Let the tears come’’
Sevdiğim Yoga eğitmenlerinden biri olan Santina’dan alıntı.